Η σκολίωση και η κύφωση είναι παραμορφώσεις της σπονδυλικής στήλης, οι οποίες αρχικά αντιμετωπίζονται με παρακολούθηση. Σε μέτριες, ή επιδεινούμενες παραμορφώσεις σκολίωσης συνιστάται η εφαρμογή κηδεμόνα, ενώ μεγάλες παραμορφώσεις αντιμετωπίζονται με επιτυχία χειρουργικά.

Η σκολίωση της σπονδυλικής στήλης είναι παραμόρφωση με κλινική εικόνα ανάλογη με το βαθμό της. Η σκολίωση την οποία γνωρίζουν οι περισσότεροι άνθρωποι είναι αυτή που οι γιατροί ονομάζουν «ιδιοπαθή», η οποία εμφανίζεται στη νεανική και στην εφηβική ηλικία και είναι πολύ συχνότερη στα κορίτσια. Τα αίτια εμφάνισής της σκολίωσης φαίνεται ότι είναι πολυπαραγοντικά και για το γονιδιακό της υπόστρωμα, μόλις τα τελευταία χρόνια φαίνεται να υπάρχει εξέλιξη στις έρευνες που γίνονται διεθνώς.

Συχνά μία σκολίωση ανακαλύπτεται από τον παιδίατρο. Η ηλικία στην οποία εμφανίζεται ο συνηθισμένος τύπος σκολίωσης, που είναι η ιδιοπαθής, είναι από οχτώ έως δώδεκα ετών και το γεγονός ότι συμβαίνει σε μεγαλύτερη συχνότητα στα κορίτσια τα οποία σε μεγάλο ποσοστό διακατέχονται από ένα αίσθημα «ντροπής» για τις αλλαγές στο σώμα τους σε αυτήν την ηλικία, καθυστερεί συχνά τη διάγνωση. Οι γονείς αλλά και οι δάσκαλοι θα πρέπει να είναι ενημερωμένοι για τη σκολίωση και υπάρχει πρόοδος σε αυτόν τον τομέα. Ο προληπτικός έλεγχος στα ελληνικά σχολεία (school screening), δυστυχώς βασίζεται αποκλειστικά στον εθελοντισμό ορισμένων γιατρών και σε πρωτοβουλίες συλλόγων και δημοτικών αρχών.

Η θεραπεία με κηδεμόνα για τη σκολίωση της σπονδυλικής στήλης, έχει νόημα μόνο για ένα σκελετό που αναπτύσσεται. Μετά τη σκελετική ωρίμανση (ηλικίες μεταξύ 17-18,5 ετών), η θεραπεία με κηδεμόνα δεν έχει κανένα αποτέλεσμα.

Μεγάλες σκολιώσεις μπορούν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά χειρουργικά. Η εξέλιξη της χειρουργικής της σπονδυλικής στήλης είναι αρκετά μεγάλη και ακόμα και μεγάλες παραμορφώσεις με σκολίωση μπορούν να διορθωθούν με ελάχιστους κινδύνους.