Οι πτώσεις στους ηλικιωμένους αποτελούν τη συχνότερη αιτία καταγμάτων. Το 28-35% των ανθρώπων άνω των 65 ετών, υφίστανται τουλάχιστον μία πτώση το χρόνο, ποσοστό που αυξάνεται στο 32-42% στις ηλικίες άνω από τα 75 έτη. 5% των πτώσεων καταλήγουν σε κάταγμα, ενώ το 1/5 των καταγμάτων αυτών από τις πτώσεις αφορούν κατάγματα του ισχίου.
Στην Ελλάδα ο πληθυσμός γερνάει καθώς υπολογίζεται ότι το 18% είναι άνω των 65 ετών και κατά συνέπεια αυξάνουν και τα κατάγματα από πτώσεις, πολλά από τα οποία, όπως αυτά του ισχίου, απαιτούν νοσηλεία και χειρουργική επέμβαση. Οι ηλικιωμένοι που υφίστανται μία πτώση, έχουν αυξημένο κίνδυνο για νέα πτώση μέσα στο έτος. Οι πτώσεις αποτελούν τη συχνότερη αιτία θανάτου που σχετίζονται με κακώσεις σε ηλικιωμένους άνω των 75 ετών.
Τα συχνότερα κατάγματα είναι της πηχεοκαρπικής, του ισχίου και της σπονδυλικής στήλης. Το 65% των γυναικών και το 44% των ανδρών πέφτουν στο σπίτι τους. Οι πτώσεις στο σπίτι συνδέονται με μεγαλύτερη ευθραυστότητα των οστών λόγω οστεοπόρωσης, ενώ οι πτώσεις έξω από το σπίτι αφορούν πιο ενεργούς ηλικιωμένους με διάφορα προβλήματα υγείας.
Οι συχνές πτώσεις εκτός του κινδύνου κατάγματος επηρεάζουν και ψυχικά τους ηλικιωμένους μειώνοντας την αυτοπεποίθησή τους και κατά συνέπεια τις κοινωνικές τους επαφές.
Οι παράγοντες κινδύνου για πτώσεις στις μεγάλες ηλικίες διακρίνονται σε:
- Περιβαλλοντικούς: ανεπαρκής φωτισμός, επικίνδυνες σκάλες, ολισθηρά πατώματα, εμπόδια (χαμηλά έπιπλα, χαλάκια) κ.ά.
- Φαρμακευτικούς: αντικαταθλιπτικά, υπνωτικά κ.ά.
- Παθολογικούς: υπόταση, αναιμία, καρδιαγγειακές παθήσεις, νευρολογικές παθήσεις κ.ά.
- Σχετιζόμενους με προβλήματα στην όραση.
- Μυοσκελετικούς: εξασθένηση της μυϊκής δύναμης των κάτω άκρων, διαταραχή της ισορροπίας και της στάσης του σώματος κατά τη βάδιση, διαταραχή της βάδισης κ.ά.
Η πρόληψη των πτώσεων είναι πολύ σημαντική για τα άτομα μεγάλης ηλικίας γιατί μπορεί να οδηγήσουν σε κατάγματα με σοβαρές επιπλοκές, για αυτό θα πρέπει οι παραπάνω παράγοντες κινδύνου να αξιολογούνται και να λαμβάνονται προληπτικά μέτρα.
