Η ιδιοπαθής σκολίωση είναι μία τρισδιάστατη παραμόρφωση της σπονδυλικής στήλης, που αν δεν αντιμετωπιστεί στο αρχικό στάδιο μπορεί γρήγορα να εξελιχτεί. Εντοπίζεται συχνότερα στα κορίτσια και έχει σύμφωνα με τις έρευνες των τελευταίων ετών γονιδιακό υπόστρωμα.
Σε μικρότερες παραμορφώσεις, σε παιδιά και έφηβους, αρχικά χρειάζεται παρακολούθηση από εξειδικευμένο ιατρό, όταν όμως η σκολίωση επιδεινώνεται πάνω από τις 20°-25° και συνυπάρχουν αρνητικοί προγνωστικοί παράγοντες η εφαρμογή κηδεμόνα σκολίωσης είναι ευρέως αποδεκτή παγκοσμίως.
Τα είδη κηδεμόνων για τη σκολίωση είναι πολλά, αν και οι βασικές εμβιομηχανικές δυνάμεις διόρθωσης που προσπαθούν να επιτύχουν είναι παρόμοιες, όπως ανέφερε ο κ. Ανδρέας Μοράκης, Επιμελητής στο Τμήμα Σκολίωσης & Σπονδυλικής Στήλης (ΤΣ&ΣΣ) του νοσοκομείου ‘ΚΑΤ’, στην ομιλία του στο Πανελλήνιο Συνέδριο Χειρουργών Σπονδυλικής Στήλης, τον Οκτώβριο στη Θεσσαλονίκη.
Στο ΤΣ&ΣΣ από το έτος ίδρυσής του το 1976 αντιμετωπίζεται συντηρητικά και χειρουργικά η πλειοψηφία των περιστατικών σκολίωσης στην Ελλάδα. Στο αρχείο της κλινικής βρίσκονται περισσότερα από 18.000 περιστατικά. Η μεγάλη εμπειρία που συγκεντρώθηκε από τους τότε ιατρούς της κλινικής, (Αντωνίου, Βαλαβάνη, Ζαχαρίου) οδήγησε στον σχεδιασμό το 1985 ενός πρωτοποριακού για την εποχή του κηδεμόνα σκολίωσης γνωστού ως DDB (Dynamic Derotation Brace), ή Greek Brace όπως έχει αναφερθεί σε ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις και αποτελεί τροποποίηση του κηδεμόνα Boston που εξακολουθεί ακόμα να εφαρμόζεται παγκοσμίως.
Η χρήση του κηδεμόνα DDB για τη συντηρητική αντιμετώπιση της σκολίωσης, συνέχισε να γίνεται και από τους μετέπειτα ιατρούς της κλινικής οι οποίοι εκπαιδεύτηκαν στη χρήση του.
Ο κ. Μοράκης στην ομιλία του στη Θεσσαλονίκη αναφέρθηκε και σε νέα είδη κηδεμόνων πιο εύχρηστων. Όπως έχει αναφέρει και σε παλαιότερες ομιλίες του για τον κηδεμόνα DDB, είναι αρκετά αποτελεσματικός επιτυγχάνοντας όχι μόνο σταθεροποίηση της σκολίωσης αλλά και σε πολλές περιπτώσεις σημαντική της διόρθωση. Υπάρχουν όμως πλέον κηδεμόνες πιο εύκολοι στη χρήση τους (δένονται μπροστά και όχι πίσω, αφήνουν μεγαλύτερο μέρος του κορμού ακάλυπτο), που σε αρκετές περιπτώσεις αποτελούν μία καλή λύση.
Αρκετά σημαντική ανέφερε επίσης είναι η εξατομίκευση της αγωγής με τον κηδεμόνα, από τον εκπαιδευμένο ιατρό στην αγωγή σπονδυλικών παραμορφώσεων με κηδεμόνες με την οποία τα παιδιά και οι έφηβοι πρέπει να φοράνε τον κατάλληλο κηδεμόνα για την περίπτωσή τους και για το σωστό χρονικό διάστημα.
Δυστυχώς έχει παρατηρηθεί να φοράνε κηδεμόνες παιδιά που δεν τον χρειάζονται, είτε γιατί η σκολίωση τους είναι μικρή, είτε είναι από αυτές που δεν επιδεινώνονται, είτε γιατί έχει ολοκληρωθεί η σκελετική τους ωρίμανση. Αντίθετα, σπανιότερα, υπάρχουν μεγάλες σκολιώσεις, πάνω από 50°, οι οποίες δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με κηδεμόνα και έχουν πλέον χειρουργική ένδειξη. Αυτές είναι συνήθως σκολιώσεις οι οποίες κατέφυγαν σε εξειδικευμένο ιατρό αργά έχοντας ήδη μεγάλη σκολίωση, ή ακολουθούσαν λανθασμένη αγωγή με κηδεμόνα.
Η σωστή αγωγή με κηδεμόνα μπορεί να συγκρατήσει τη σκολίωση, ακόμα και να τη διορθώσει, σε ένα βαθμό, μειώνοντας τον αριθμό των περιπτώσεων που αντιμετωπίζονται χειρουργικά.
