Τελευταίες έρευνες αναφέρουν ότι ο εθισμός στα τυχερά παιχνίδια είναι  ισχυρότερος ακόμα και από αυτόν του αλκοόλ.
Ο εθισμός στα τυχερά παιχνίδια είναι ένα σοβαρότατο κοινωνικό πρόβλημα, που οδηγεί αρκετούς ανθρώπους στα όρια της απόγνωσης. Πολλοί αναπτύσσουν μορφές εξάρτησης στην προσπάθειά τους να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της καθημερινότητας. Είναι γνωστό ότι ο εθισμός στα τυχερά παιχνίδια, όπως και άλλου τύπου εθισμοί (π.χ. αλκοόλ, ναρκωτικά), είναι πιο έντονος σε κοινωνίες που αντιμετωπίζουν οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα.

Στην αρχή και για περιορισμένο χρονικό διάστημα, η ευχαρίστηση που αποκομίζει κάποιος από τα τυχερά παιχνίδια είναι δυνατό να καλύψει το πρόβλημα, να κρύψει τον πόνο και το φόβο. Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για μία λύση που μετατρέπεται η ίδια σε πρόβλημα, ένα πρόβλημα ικανό να καταστρέψει σχέσεις και οικογένειες.

Τα τυχερά παιχνίδια (νόμιμα και παράνομα) διακρίνονται σε:

• παιχνίδια τύχης στα οποία ο παίκτης δεν ασκεί κανενός είδους έλεγχο (ρουλέτα, φρουτάκια, ζάρια, Κίνο, τυχερά παιχνίδια στο ίντερνετ κ.α.)
• παιχνίδια όπου απαιτείται ένας βαθμός δεξιότητας και γνώσης από τον παίκτη (αθλητικά στοιχήματα, ιπποδρομίες, πόκερ κ.α.)

Όλα τα τυχερά παιχνίδια είναι δυνατόν, κάτω από ορισμένες συνθήκες, να δημιουργήσουν εθισμό σε ένα παίκτη. Αυτό δε συμβαίνει μόνο στα παιχνίδια του καζίνο, ή τα τυχερά παιχνίδια στο ίντερνετ, αλλά μπορεί να συμβεί και σε όλα τα τυχερά παιχνίδια γενικότερα.

Ο παθολογικός εθισμός στα τυχερά παιχνίδια αποτελεί μια εξαρτητική συμπεριφορά χαρακτηριζόμενη από την απώλεια αυτοελέγχου και τη βαθμιαία οικονομική, ηθική και συναισθηματική κατάπτωση του παίκτη. Το άτομο δε μπορεί να σταματήσει τη συγκεκριμένη συμπεριφορά, καθώς αυτή τον κάνει να αισθάνεται όμορφα. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε επίπεδο φυσιολογίας οι εθισμοί που αφορούν συμπεριφορές έχουν παρόμοιο τρόπο λειτουργίας με τον εθισμό σε ουσίες.

Στα πλαίσια της εξάρτησης αυτής, ο παίκτης αναπτύσσει ανεκτικότητα, δηλαδή θέλει να παίζει όλο και περισσότερο, συχνά χάνοντας την έννοια του χρόνου και παρουσιάζοντας συναισθηματικές μεταπτώσεις (ευφορία-δυσφορία).

Η απότομη διακοπή του τζόγου παρουσιάζει συχνά σύνδρομο στέρησης, ανάλογου του αλκοόλ και άλλων ουσιών, με συμπτώματα όπως: πόνος στο στομάχι, ναυτία, ίλιγγος, διαταραχές διατροφής και ύπνου, άγχος, δυσφορία. Κάποιες φορές παρατηρείται χρόνια κατάθλιψη με τάσεις αυτοκτονίας.

Στον παθολογικό τζόγο η έντονη ανάγκη του ατόμου να παίζει τυχερά παιχνίδια είναι τέτοια, ώστε να δημιουργείται πρόβλημα στη προσωπική, ή επαγγελματική του ζωή. Έτσι, σταδιακά παραμελεί τους ρόλους που έχει σαν σύζυγος, γονέας, εργαζόμενος/η, φίλος/η και δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στους ρόλους εκείνους που έχουν να κάνουν με την εξάρτησή του, δηλαδή το ρόλο του παίκτη, του φιλάθλου και του θαμώνα χαρτοπαικτικών λεσχών. Το άτομο αρχίζει να έχει προβλήματα στις σχέσεις του με τους άλλους, απομονώνεται κοινωνικά, αρχίζει και αντιμετωπίζει έντονα οικονομικά, ή ακόμη και νομικά προβλήματα, αλλά παρόλα αυτά δε μπορεί να σταματήσει  τα τυχερά παιχνίδια.

Χαρακτηριστικό σύμπτωμα στον παθολογικό τζόγο είναι η συντήρηση μύθων, λανθασμένων πεποιθήσεων, αυταπατών και της ψευδαίσθησης ελέγχου γύρω από τις συνθήκες και την τελετουργία του παιχνιδιού. Ο παίκτης διακατέχεται από παράλογες σκέψεις όπως: «δεν ήταν η μέρα μου», ή «δε φορούσα τα τυχερά μου ρούχα» και είναι πεπεισμένος ότι η επιτυχία εξαρτάται από κάτι.

Οι περισσότεροι παίκτες θεωρούν ότι βρίσκονται κοντά στην ανακάλυψη ενός αλάθητου, σίγουρου συστήματος που θα τους επιτρέψει να «ρεφάρουν», ακόμα και αν χάνουν μεγάλα ποσά, για μεγάλο χρονικό διάστημα.  Τείνουν να υπερεκτιμούν τα κέρδη τους, ενώ ξεχνούν, είτε υποτιμούν τα ποσά που έχουν χάσει και υιοθετούν μία διαστρεβλωμένη εικόνα των γεγονότων.

Ειδικά για παιχνίδια όπως τα «φρουτάκια», οι «κουλοχέρηδες», το ηλεκτρονικό πόκερ κ.α. που παίζονται και μέσω υπολογιστή, είναι γνωστό ότι τα προγράμματα των παιχνιδιών είναι ρυθμισμένα στο να επιστρέφουν μέσω «κέρδους» μόνο ένα ποσοστό από τα λεφτά που παίζονται. Έτσι είναι μαθηματικά βέβαιο ότι όποιος παίζει αυτά τα παιχνίδια σε βάθος χρόνου θα απολέσει το μεγαλύτερο ποσοστό των χρημάτων του, ακόμα και αν κάποιες φορές «κερδίζει».

Ο εθισμός στα τυχερά παιχνίδια είναι σοβαρότατη ψυχική ασθένεια με έντονες κοινωνικές επιπτώσεις που χρήζει αντιμετώπισης από ειδικούς και είναι ηθικά απαράδεκτο να υποστηρίζεται από την πολιτεία στο βωμό του κέρδους (κέρδους σίγουρα όχι για τους πολλούς).