Η αγχολυτική δράση της μουσικής

Η αγχολυτική δράση της μουσικής θεμελιώνεται πια και επιστημονικά μέσα από πολλές έρευνες. Η ακρόαση κατάλληλα επιλεγμένων αργών κομματιών μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στην αντιμετώπιση του ψυχοσωματικού στρες, μέσω της χαλάρωσης που επιτυγχάνεται.

Έρευνα που έγινε σε ασθενείς με επιληψία αναφέρει ότι η μουσική του Μότσαρτ, και μάλιστα μιας συγκεκριμένης σονάτας, της Κ 448, μπορεί να μειώνει τον αριθμό και τη σοβαρότητα των επιληπτικών κρίσεων, αφού, σύμφωνα με τους ερευνητές που συμμετείχαν στη συγκεκριμένη μελέτη, η ρυθμική μουσική του Μότσαρτ μπορεί να αποκαθιστά τη ρυθμική φυσιολογική λειτουργία του εγκεφάλου.

Βέβαια, δεν έχει μόνο η μουσική του Μότσαρτ, ή η κλασική μουσική γενικότερα αγχολυτική δράση. Δεν μπορούν, άλλωστε, όλοι να χαλαρώνουν με την ίδια μουσική. Σίγουρα παίζουν ρόλο τα ακούσματα του καθενός από την παιδική του ηλικία και γενικότερα οι μουσικές του προτιμήσεις. Αν δηλαδή κάποιος δεν έχει συνηθίσει να ακούει κλασική μουσική, είναι πολύ πιθανό να μην καταφέρει να χαλαρώσει ακούγοντας Μότσαρτ. Είναι σημαντικό να μας αρέσει η μουσική που ακούμε, αλλά ταυτόχρονα θα πρέπει αυτή να πληροί κάποιες προϋποθέσεις.

Για να αποφορτιστούμε από το στρες, πρέπει να επιλέγουμε μουσική σε χαλαρούς ρυθμούς (andante), που στη γλώσσα της μουσικής σημαίνει μουσική σε μέτριους ρυθμούς. Συγκεκριμένα, πρέπει να έχει τόσα μπιτ, τόσους δηλαδή χτύπους, όσους και οι παλμοί της καρδιάς όταν είναι ήρεμη (60-75 το λεπτό).

Με άλλα λόγια, μπορούμε να ακούμε και ελληνική μουσική, ή τζαζ, ή και έθνικ. Γενικότερα, είναι προτιμότερο να ακούμε μουσική χωρίς στίχους, οργανικά κομμάτια δηλαδή, γιατί οι στίχοι πολλές φορές έχουν ένα συναισθηματικό φορτίο που στον κάθε άνθρωπο μπορεί να ανακαλεί στρεσογόνες αναμνήσεις. Πρέπει επίσης η μουσική να έχει άφθονες εναλλαγές, γιατί η εναλλαγή των ήχων και οι πλούσιες αρμονίες ξεκουράζουν και χαλαρώνουν τον άνθρωπο, σε αντίθεση με τη μονοτονία, η οποία κουράζει και γίνεται στρεσογόνα.

Η ακρόαση κατάλληλης μουσικής μέσω διάφορων εγκεφαλικών διεργασιών περιορίζει την έκκριση των ορμονών του στρες, με αποτέλεσμα να προκαλείται χαλάρωση και να μειώνονται η καρδιακή συχνότητα και η αρτηριακή πίεση. Μελέτη στις Η.Π.Α. έδειξε ότι ασθενείς με στεφανιαία νόσο, που υποβλήθηκαν σε bypass, είχαν καλύτερη μετεγχειρητική αποκατάσταση όταν άκουγαν μετά την επέμβαση επιλεγμένη μουσική.

Η μουσική επίσης ενεργοποιεί την απελευθέρωση ενδορφινών και άλλων νευροορμονών στον εγκέφαλο που σχετίζονται με την αίσθηση του πόνου, με αποτέλεσμα να μειώνεται η έντασή του. Μελέτες δείχνουν ότι ασθενείς που ακούνε μουσική, μετεγχειρητικά έχουν ανάγκη από μικρότερες δόσεις παυσίπονων.

Η ευεργετική επίδραση της μουσικής και σε άλλους τομείς, που σχετίζονται με τον ανθρώπινο ψυχισμό, φαίνεται ότι θα γνωρίσει μεγάλη ανάπτυξη τα επόμενα χρόνια.

αγχολυτική δράση της μουσικής