Τα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη (σάκχαρο) στη χώρα μας, σχεδόν τετραπλασιάστηκαν τα τελευταία 30 χρόνια και εκτιμάται ότι οι διαβητικοί είναι περίπου 900.000, δηλαδή το 8% του συνολικού πληθυσμού, της Ελλάδας. Η συχνότητα του σακχαρώδη διαβήτη αυξάνεται προοδευτικά με την πρόοδο της ηλικίας, έτσι ώστε στις ηλικίες άνω των 65 ετών, το 29% των αντρών και το 21% των γυναικών έχουν σακχαρώδη διαβήτη και λαμβάνουν αγωγή, είτε τον ελέγχουν διαιτητικά.
Ο διαβήτης είναι χρόνια πάθηση, η οποία μπορεί να παραμένει «σιωπηλή» για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Τα υποκειμενικά ενοχλήματα για τα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη, συχνά δε συνδέονται με τα ευρήματα του αντικειμενικού ελέγχου και η εξέλιξη της νόσου είναι απρόβλεπτη. Είναι μία νόσος που δεν μπορεί να ιαθεί οριστικά, μπορεί όμως να ελεγχθεί με τη βοήθεια της φαρμακευτικής θεραπείας άλλα και της πειθαρχίας από πλευράς του ασθενούς όσον αφορά τον τρόπο ζωής του.
Υπάρχουν δύο κύριοι τύποι σακχαρώδη διαβήτη. Ο τύπος 1 παρουσιάζεται όταν το πάγκρεας δεν παράγει καθόλου ινσουλίνη. Πρόκειται για τον σπανιότερο από τους 2 τύπους (5-10% των διαβητικών) και συνήθως εμφανίζεται στην παιδική ηλικία. Στον διαβήτη τύπου 2 το πάγκρεας παράγει λιγότερη ινσουλίνη απ’ όση χρειάζεται, είτε η ινσουλίνη που παράγεται έχει μειωμένη δράση. Περίπου 90-95% των διαβητικών έχουν διαβήτη τύπου 2 και συνήθως εμφανίζεται σε μεγαλύτερες ηλικίες αν και τελευταία έχει αρχίσει να εμφανίζεται και σε νεότερους.
Η επίτευξη επιμήκυνσης του χρόνου επιβίωσης για τα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη, λόγω της φαρμακευτικής παρέμβασης είχε ως αποτέλεσμα την εμφάνιση χρόνιων επιπλοκών κυρίως από το αγγειακό δίκτυο. Η διαβητική αγγειακή νόσος χωρίζεται σε δύο κατηγορίες: τη μικροαγγειοπάθεια και τη μακροαγγειοπάθεια. Η προσβολή των μικρού μεγέθους αγγείων (μικροαγγειοπάθεια) οδηγεί σε διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, διαβητική νεφροπάθεια και διαβητική νευροπάθεια.
Η μακροαγγειοπάθεια του σακχαρώδη διαβήτη, δηλαδή η προσβολή μεγαλύτερων αγγείων με τη στένωση που προκαλείτε, είναι ο λόγος της αυξημένης επίπτωσης καρδιακών εμφραγμάτων, εγκεφαλικών επεισοδίων, διαλείπουσας χωλότητας και γάγγραινας κάτω άκρων. Το έμφραγμα του μυοκαρδίου παρουσιάζεται 3-5 φορές και η καρδιακή ανεπάρκεια 5-6 φορές συχνότερα σε διαβητικούς ασθενείς και αποτελούν τις κύριες αιτίες θανάτου των ασθενών αυτών. Ο σακχαρώδης διαβήτης παραμένει μεγάλος παράγοντας κινδύνου καρδιαγγειακής νόσου ανεξαρτήτως της ηλικίας, της παρουσίας αρτηριακής υπέρτασης, του καπνίσματος, της υπερχοληστερολαιμίας ή της υπερτροφίας της αριστεράς κοιλίας σύμφωνα με πολλές στατιστικές μελέτες.
Οι τακτικές εξετάσεις, η άσκηση και η σωστή διατροφή συμβάλλουν σημαντικά στην πρόληψη της εμφάνισης του σακχαρώδους διαβήτη.
