Η σπονδυλική στήλη αποτελεί την πιο συχνή εντόπιση των όγκων του μυοσκελετικού. Η πλειονότητα αυτών των όγκων είναι μεταστατικοί. Παρόλα αυτά, ένας μικρός αριθμός είναι πρωτοπαθείς καλοήθεις ή κακοήθεις εξεργασίες. Οι όγκοι της σπονδυλικής στήλης συχνά είναι δύσκολο να διαφοροδιαγνωσθούν από άλλες κοινές παθήσεις όπως η σπονδυλαρθρίτιδα, η οστεοπόρωση και οι λοιμώξεις. Η πρώιμη διάγνωση σχετίζεται με καλύτερη πρόγνωση. Για το λόγο αυτό η έγκαιρη αναγνώριση των συμπτωμάτων και των σημείων με τα οποία εκδηλώνονται είναι επιτακτική.
Η ηλικία του ασθενή, τα συμπτώματα και η εντόπισή τους μπορούν να βοηθήσουν στη διαφορική διάγνωση. Ο πόνος (εντοπισμένος ή ριζιτικός) είναι το πιο κοινό κύριο ενόχλημα και παρατηρείται στο 85% των περιπτώσεων. Πόνος οφειλόμενος σε όγκο της σπονδυλικής στήλης είναι κλασικά εντοπισμένος, προοδευτικά επιδεινούμενος, μη μηχανικής αιτιολογίας και εντονότερος τη νύχτα. Παραμόρφωση της σπονδυλικής στήλης και εμφάνιση νευρολογικής σημειολογίας είναι άλλες συχνές αρχικές εκδηλώσεις. Ο ασθενής θα πρέπει επίσης να ερωτηθεί για συστηματικά συμπτώματα και σημεία κακοήθειας, όπως πυρετός, ρίγη, νυχτερινή εφίδρωση, λήθαργος, ανεξήγητη απώλεια βάρους ή μεταβολές της όρεξης.
Η κλινική εξέταση της σπονδυλικής στήλης θα πρέπει να περιλαμβάνει μία λεπτομερή εξέταση της κινητικότητας, της αισθητικότητας και των αντανακλαστικών. Σε σχέση και με το ιστορικό του, ο ασθενής θα πρέπει επίσης να εξετασθεί για την αναζήτηση δυνητικά μεταστατικών πρωτοπαθών εστιών.
Απεικονιστικές εξετάσεις που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αξιολόγηση μίας πιθανής εξεργασίας της σπονδυλικής στήλης είναι η απλή ακτινογραφία, η αξονική τομογραφία (χρήσιμη στην απεικόνιση του οστού και το χειρουργικό σχεδιασμό), η μαγνητική τομογραφία (άριστη απεικόνιση των μαλακών μορίων), το σπινθηρογράφημα οστών με τεχνήτιο-99m (υψηλή ευαισθησία αλλά χαμηλή ειδικότητα) και η αγγειογραφία (αποτελεσματική στην αξιολόγηση όγκων υψηλής αγγειοβρίθειας που μπορεί να επιπλέξουν το χειρουργείο με υπερβολική αιμορραγία).
Παρόλα αυτά για τον καθορισμό της οριστικής διάγνωσης και σταδιοποίησης μίας εξεργασίας της σπονδυλικής στήλης και κατ’ επέκταση την εφαρμογή του κατάλληλου θεραπευτικού πρωτοκόλλου, είναι απαραίτητη η διενέργεια βιοψίας.
Οι στόχοι της θεραπείας σε ασθενείς με όγκο της σπονδυλικής στήλης είναι η επίτευξη οριστικής διάγνωσης, η διατήρηση ή και αποκατάσταση της νευρολογικής λειτουργίας, η διατήρηση της σταθερότητας της σπονδυλικής στήλης, η ανακούφιση από τον πόνο και ο έλεγχος της τοπικής και συστηματικής διασποράς του όγκου.
Η μη χειρουργική θεραπεία περιλαμβάνει παρακολούθηση (καλοήθεις βλάβες με αυτοπεριοριζόμενη φυσική ιστορία), ακτινοθεραπεία (όγκοι που ανταποκρίνονται στην ακτινοβολία ή πίεση του νωτιαίου μυελού από όγκους μαλακών μορίων), χημειοθεραπεία (ασθενείς με συστηματική νόσο), χρήση κηδεμόνα και έλεγχο του πόνου.
Ενδείξεις χειρουργικής θεραπείας αποτελούν η πίεση του νωτιαίου μυελού δευτεροπαθής σε κάταγμα ή παραμόρφωση, η αστάθεια, ο προοδευτικά επιδεινούμενος πόνος παρά τη μη χειρουργική θεραπεία και μεμονωμένες σπονδυλικές εστίες που δεν ανταποκρίνονται σε μη χειρουργική θεραπεία. Ανάλογα με την ανατομική εντόπιση της μεγαλύτερης παθολογίας, η χειρουργική προσπέλαση της σπονδυλικής στήλης μπορεί να είναι πρόσθια, οπίσθια ή και συνδυασμένη.